احمد پوری مطرح كرد
نام شاملو بر یك جایزه ادبی كار اهدای آن را سخت تر می كند
بریونی: احمد پوری می گوید انتخاب نام شاعر سرشناسی چون شاملو برای یك جایزه ادبی سطح انتظارات از آن را بالا برده و داوری در آن را سخت می كند.
به گزارش بریونی به نقل از مهر، احمد پوری شاعر و منتقد با اشاره به این كه معمولا وقتی جایزه ای به نام یكی از افراد سرشناس ادبی برگزار می شود، سطح انتظارات از آن بالا می رود، اظهار داشت: وقتی از جایزه شعر احمد شاملو حرف می زنیم، همه فقط شاملو را نگاه می كنند، به همین خاطر با شنیدن نام برگزیده حیرت می كنند كه شعر او كجا و شعر شاملو كجا؟ در حالیكه هدف اصلی از برگزاری چنین جایزه ای این است كه در بین شاعران امروز به یك اتفاق نظر برسیم. اصلا فرض كنید این جایزه می توانست اسم دیگری داشته باشد. با چنین نگاهی، احتمالاً تشنج برآمده از اسم جایزه كمتر می گردد.
او اضافه كرد: در دهه پنجاه خورشیدی جایزه ای به اسم فروغ فرخزاد برگزار گردید كه برادر فروغ متولی برگزاری آن بود؛ كسی كه جامعه روشنفكری آن زمان او را قبول نداشت. اما وسعت نظر آن دوران بسیار بیشتر بود. حتی خود شاملو دراین جایزه شركت كرد و برنده شد.
پوری با تاكید براین كه تعصب ورزی كمتر، روند كار جایزه ها را هموارتر می كند، اظهار داشت: البته می فهمم كه نام شاملو توقعات و انتظارات زیادی تولید می كند، ولی این جایزه ای است برای شعر و داوران آن مقرر است یك مجموعه شعر را بعنوان مجموعه برگزیده آن سال و بعنوان یك مجموعه شعر خوب معرفی كنند. امكان دارد برخی بر این باور باشند كه داورها فاقد صلاحیت لازم هستند كه خب این موضوعی است جداگانه كه باید درباره آن بحث كرد، اما این كه هوا و وحشت برمان دارد كه جایزه شاملو به فلان كس رسیده كه در مقایسه با شاملو شعر بدی دارد، سخت گیری بی موردی است.
این مترجم شعر همینطور درباره برخی انتقادات نسبت به داوری های این جایزه خاطرنشان كرد: داوری شعر فرایند پیچیده ای است و این گونه نیست كه بتوانیم بگوییم هر مجموعه ای را كه داوران انتخاب كنند، بی بروبرگرد مجموعه ای عالی است كه تمام خصوصیت های شعری اش با استانداردهای یك شعر خیلی خوب مطابقت دارد، چنین چیزی امكان ندارد. حتی نسبت به داوری های جوایز مطرح و بزرگ دنیا مثل نوبل و بوكر ادبی هم همیشه انتقاداتی وجود دارد و برخی، از انتخاب های صورت گرفته ناراضی هستند و معتقدند كه حق به حق دار نرسیده است. ازاین رو قصه انتقاد به داوری سر دراز دارد و همیشه ادامه خواهد داشت.
او همینطور درباره مبحث انتخاب داوران از میان طیف های مختلف روشنفكری در مرحله دوم هر دوره این جایزه اظهار داشت: در دوره اول و دوم بر این مورد تاكید شده بود كه داوران جایزه فقط از بین شاعرها انتخاب نشوند و طیف روشنفكری گسترده تری را وارد جریان داوری كنیم؛ به این دلیل كه سلیقه آن ها را هم بعنوان یك روشنفكرِ مخاطب شعر و نماینده این طیف بسنجیم. البته فكر بدی نبود، ولی واقعیت این است كه یك مقدار داوری را پیچیده تر كرد. چون اگر داوران همگی از میان اهل فن باشند، راحت تر به نتیجه می رسند. چونكه آن ها معیارهای توافق شده ای با هم دارند. در دوره اول كه من بعنوان داور مرحله دوم حضور داشتم، این پیچیدگی داوری را در بین افرادی از طیف های مختلف شاهد بودم.
پوری قرار گرفتن شاعران شناخته شده و باتجربه تر را در كنار شاعران جوان از نقطه ضعف های این جایزه دانست و اظهار داشت: معتقدم قرار گرفتن یك شاعر برجسته كه تا امروز كارنامه خوبی داشته، در كنار شاعران جوانی كه تنها یك یا دو كتاب منتشر نموده اند و نورسیده عرصه شعر شده اند، داوری را سخت تر می كند. با این روش در هر دوره شاعران شناخته شده برنده جایزه خواهند شد و جوان ها عقب می افتند. اگر بخشی برای شاعران قدیمی تر و بخشی برای شاعران نوگام درنظر گرفته شود، داوری عادلانه تری صورت خواهد گرفت.
این نویسنده در انتها صحبت های خود برگزاری جایزه ای به اسم احمد شاملو را تشویق بزرگی برای برگزیدگان آن دانست و اضافه كرد: حداقل تاثیر چنین جایزه ای این است كه هرسال یك تا سه نفر را به صورت جدی به كار ادبیات و شعر مشغول كند، تا جایی كه به این زودی ها دست از شعر نكشند و با تلاش بیشتر به تعالی برسند. این خودش كار بزرگی است. ما ادعا نداریم كه یك جایزه می تواند لشكری از شاعران را متولد كند یا تاثیر بالایی در كیفیت شعر امروز داشته باشد، اما اگرهمین تاثیر كوچك درحد یكی و دونفر درست صورت گیرد، كار بزرگی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب