افسردگی و اضطراب از علایم اولیه ام اس است؟
به گزارش بریونی، خراسان رضوی نتایج تحقیقات جدید دانشگاه بریتیش کلمبیا تصویر واضح تری از علایم اولیه مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) ترسیم می کند و نشان داده است که احتمال ابتلای افراد به بیماری های روانی در سالهای منتهی به شروع این بیماری ها دو برابر بیشتر است.
به گزارش مدیکال اکسپرس، یافته های این تحقیق نشان داده است که شرایط روانپزشکی مانند اضطراب و افسردگی امکان دارد بخشی از مرحله پیش درآمد ام اس باشد، مجموعه ای از علایم اولیه و سرنخ هایی که پیش از علایم شایع ام اس ایجاد می شوند.
دکتر هلن ترملت، محقق ارشد، پروفسور عصب شناسی دانشگاه بریتیش کلمبیای کانادا و عضو مرکز سلامت مغز جواد موفقیان می گوید: برای مدت های طولانی، تصور می شد که ام اس از نظر بالینی تنها زمانی آغاز می شود که فرد نخستین رویداد میلین زدایی خود مانند مشکلات بینایی را تجربه کند اما ما متوجه شدیم که یک دوره کامل پیش از این رویدادها وجود دارد که در آن بیماری خویش را به روش های غیرمستقیم تری نشان داده است.
ام اس یک اختلال خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی به غلاف محافظ (میلین) که فیبرهای عصبی را می پوشاند حمله می کند و ارتباطات به مغز را مختل می کند. تشخیص ام اس اغلب برای متخصصان پزشکی چالش برانگیز شده چونکه علایم آن متفاوت می باشد و به سادگی با بیماری های دیگر اشتباه گرفته می شود. برای خیلی از بیماران به این مفهوم است که سیر به سمت تشخیص می تواند طولانی و پر از عدم اطمینان باشد.
دکتر ترملت و گروه وی با امید به تسهیل تشخیص زودهنگام و مداخله احتمالی، برای تشخیص بهتر مراحل اولیه ام اس کار کرده اند. دوره های مقدماتی در بیماری های دیگری مانند پارکینسون که افراد سال ها پیش از شروع نقص های حرکتی شایع، علائمی مانند یبوست را تجربه می کنند، به خوبی تثبیت شده است.
ترملت ابراز کرد: اگر ما بتوانیم ام اس را زودتر تشخیص دهیم، درمان می تواند زودتر آغاز شود. این کار پتانسیل فوق العاده ای برای کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی برای افراد دارد.
برای این تحقیق، محققان سوابق سلامتی ۶۸۶۳ بیمار مبتلا به ام اس را در بریتیش کلمبیا بررسی کردند. آنان شیوع بیماری های روانی، همچون افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اسکیزوفرنی را در پنج سال پیش از این که بیماران علایم رایج و شناخته شده پزشکی ام اس را ایجاد کنند، بررسی کردند. این بیماران مبتلا به ام اس با ۳۱ هزار و ۸۶۵ بیمار بدون ام اس مقایسه شدند.
یافته ها نشان داد که بیماران ام اس حدود دو برابر جمعیت عمومی، به ترتیب ۰/۲۸ و ۹/۱۴ درصد، بیماری روانی را تجربه می کنند. استفاده از مراقبت های بهداشتی برای علایم روانپزشکی همچون ملاقات با پزشک و روانپزشک، نسخه ها و بستری شدن در بیمارستان، هم به صورت مداوم در میان بیماران ام اس بالاتر بود.
قابل توجه است که این شکاف در هر یک از پنج سال منتهی به شروع بیماری افزایش خواهد یافت.
دکتر آنیبال چرتکاف، محقق اول که این تحقیق را بعنوان یک محقق فوق دکترا در لابراتوار دکتر ترملت انجام داده و الان استادیار دانشگاه مانیتوباست، بیان نمود: ما شاهد نرخ بالاتر و بالاتری از شرایط روانپزشکی هستیم که در سال آخر پیش از شروع ام اس به اوج خود می رسد در حالیکه ما پیشنهاد نمی نماییم که این شرایط به تنهایی می تواند پیشبینی کننده ام اس باشد، امکان دارد بخشی از معمای علایم اولیه بیماری ام اس و یک علامت بالقوه در ترکیب با عوامل دیگر باشد.
برای شارون رومن که ۲۵ سال با ام اس زندگی کرده است، تعریف بهتر این دوره مقدماتی بیماری می تواند مزایای زیادی برای بیماران داشته باشد.
رومن اظهار داشت: ما خیلی چیزها را در زندگی بدیهی می دانیم مانند راه رفتن، تعادل، بینایی، گفتار، حتی عمل ساده بلعیدن، تا وقتی که یک روز توسط ام اس از ما گرفته شود.
وی ادامه داد: هرچه بهتر بتوانیم علایم و نشانه های اولیه ام اس را شناسایی نماییم، زودتر می توانیم آنرا تشخیص دهیم و درمان نماییم. ما می توانیم از ابتلای افراد به همان شکلی که من بودم، یک حمله گسترده و بستری شدن در بیمارستان، پیشگیری نماییم و از صدمه هایی که من تجربه کرده ام، جلوگیری نماییم. درمان اولیه امکان دارد به کند کردن پیشرفت کمک نماید.
یافته های این تحقیق که در مجله Neurology انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب