افسانه شکم کورتیزولی
به گزارش بریونی، در ترندهای اخیر دنیای سلامت و تندرستی، عباراتی مانند شکم کورتیزولی و «چهره کورتیزولی» به سرعت در فضای مجازی پخش شده اند و وعده می دهند که اگر سطح هورمون استرس تان را کاهش دهید، بدنی آرام تر، لاغرتر و چهره ای درخشان تر خواهید داشت.
به گزارش بریونی به نقل از ایسنا، جملاتی نظیر «مشکل شما چربی شکم نیست، مشکل شما کورتیزول است»، مخاطبان را به چالش های ۳۰روزه ای دعوت می کنند که مقرر است دور کمر را کاهش داده و صورت را باریک تر کنند.
روش پیشنهادی شان چیست؟ حمام یخ، حذف کافئین یا مصرف مکمل های مُد روز. اما واقعیت این است که کورتیزول نمی تواند به این سرعت چنین تغییرات ظاهری شدیدی بوجود آورد.
کورتیزول که به عنوان «هورمون استرس» شناخته می شود، توسط غدد فوق کلیوی در جواب استرس ترشح می شود؛ از استرس های روزمره مانند ترافیک و فشار کاری گرفته تا تغییرات بزرگ زندگی مثل بیماری یا طلاق و مشکلات مالی.
کورتیزول نقش برجسته ی در واکنش «جنگ یا گریز» بدن دارد، عملکردی تکاملی که بدن را برای واکنش سریع به تهدید آماده می کند. این هورمون در حقیقت انرژی را بسیج می کند، فشار خون و قند خون را تنظیم می کند، التهاب را می کاهد و چرخه خواب و بیداری را کنترل می نماید. میزان آن در بامداد به اوج می رسد تا ما را بیدار کند، سپس در طول روز کاهش پیدا می کند.
درحالی که افزایش موقت کورتیزول مفید می باشد، اما استرس مزمن می تواند سطح آنرا برای مدت طولانی بالا نگه دارد و اینجاست که مشکلات سلامتی آغاز می شود.
به گزارش دویچه وله، افزایش مداوم کورتیزول می تواند بر اشتها، خواب، تمایل به غذاهای پرکالری و نحوه ذخیره چربی در بدن تأثیر بگذارد، عواملی که ممکنست به افزایش وزن خصوصاً در ناحیه شکم منجر شوند.
چربی شکمی دو نوع است: چربی زیرپوستی (درست زیر پوست) و چربی احشایی که اندام های داخلی را احاطه کرده است. بااینکه هر دو بر اثر استرس مزمن افزایش می یابند، اما چربی احشایی بیشتر با بیماریهای قلبی و مقاومت به انسولین مرتبط می باشد.
بگفته متخصصان، خیلی از راهکارهای فوری که برای کاهش این چربی ها تبلیغ می شوند، از معجون های آداپتوژنیک (حاوی گیاهان و ریشه هایی که گفته می شود به بدن در روبرو شدن با استرس کمک می کنند) گرفته تا حمام های سرد و منع مصرف قهوه پیش از صبحانه، شواهد علمی کمی دارند. شاید تعدادی از آنها برای کاهش فشار مؤثر باشند، اما این که بتوانند ظرف مدت بسیار کمی بطور محسوسی ظاهر بدن را تغییر دهند، بسیار بعید است.
در عوض، روش های مؤثر و مبتنی بر شواهد برای کاهش کورتیزول و پیشرفت سلامت ذهن و بدن وجود دارد، مانند تمرین ذهن آگاهی، مدیتیشن و مهارتهای تنظیم احساسات. این تکنیک ها سیستم عصبی پاراسمپاتیک را فعال می کنند. فعال شدن این سیستم ضربان قلب را می کاهد، فشار خون را پایین می آورد و کورتیزول را کم می کند. همین طور می توانند اضطراب، کیفیت خواب و التهاب را بهبود بخشند.
اما باز هم این تکنیک ها، ابزارهای کاهش وزن سریع نیستند و خصوصاً راهکار هایی برای چربی شکم محسوب نمی شوند.
ایده این که استرس به تنهایی مسئول پف کردگی صورت یا چربی شکم باشد، یک ساده سازی مفرط از فرایندهای پیچیده فیزیولوژیکی است. خیلی از عوامل بر چگونگی و محل ذخیره چربی در بدن تأثیر می گذارند، از جنسیت و ژنتیک گرفته تا هورمون ها (مانند انسولین و استروژن)، رژیم غذایی، ورزش، سن و تفاوت های فردی در بدن.
متخصصان تأکید می کنند که بجای تمرکز بر این که کورتیزول چه بلایی سر دور کمرتان می آورد، بهتر است درباره ی این که استرس مزمن چه تاثیری بر سلامت، روابط و کیفیت زندگی تان دارد، فکر کنید. بجای کوشش برای داشتن شکمی صاف بوسیله ترفندهای مُد روز، بهتر است بدنبال زندگی سالم تر و متعادل تری فارغ از وضعیت ظاهری خود باشید.
منبع: بریونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب