نان به تنهایی نمی تواند تمام ریزمغذی های بدن را تامین کند
به گزارش بریونی، نان بعنوان غذای اصلی بخش بزرگی از مردم، سهم قابل توجهی در تأمین انرژی روزانه دارد، اما به تنهایی نمی تواند همه ریزمغذی های مورد نیاز بدن را فراهم آورد.
به گزارش بریونی به نقل از وبدا، در فرایند غنی سازی نان به طور معمول موادی مانند آهن، اسید فولیک، ویتامین های گروه B و گاهی روی به آرد افزوده می شود. این کار به جلوگیری از کم خونی، کاهش نقص های مادرزادی، تقویت سیستم عصبی و افزایش توان جسمی و ذهنی افراد کمک می نماید. از آنجائیکه نان به شکل روزانه و گسترده مصرف می شود، غنی سازی آن روشی کم هزینه و مؤثر برای رساندن مواد مغذی به اقشار مختلف جامعه، بخصوص کودکان و زنان باردار، شمرده می شود. در ایران برنامه غنی سازی آرد با آهن و اسید فولیک با هدف ارتقا سطح سلامت جامعه ارتقاء سطح سلامت جامعه و بهبود کم خونی ناشی از کمبود آهن، از راه تأمین ریزمغذی های ضروری (آهن و اسیدفولیک) به انجام می رسد. انتظار می رود با انجام این طرح %۳۰ نیاز روزانه افراد جامعه به آهن و اسیدفولیک نسبت به مقادیر سفارش شده تأمین شود. غنی سازی آرد گندم با آهن و اسید فولیک مشمول کلیه آردهای نانوایی مرسوم در جامعه به جز ارد کامل می باشد (نان های چهار گانه تافتون، لواش، بربری و سنگک). طرح غنی سازی مشمول آردهای گندم صادراتی و یا ورود موقت نمی باشد. از آنجائیکه کمبود آهن یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در ایران بود، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۲۰۰۱ مطالعات فنی و آزمایشی را دراین خصوص شروع کرد. بر مبنای نتایج به دست آمده و این اجماع که نان، غذای اصلی ملی، وسیله ای ایده آل برای غنی سازی آهن است، یک مطالعه آزمایشی ۶ ساله با آرد گندم غنی شده با ۳۰ میلی گرم آهن و ۵/۱ میلی گرم اسید فولیک در هر کیلوگرم، در استان بوشهر در جنوب ایران انجام شد. این مطالعه موفقیت آمیز بود؛ بنابراین، این پروژه در سال ۲۰۰۷ به عنوان یک برنامه ملی در کل کشور گسترش یافت. اولین ارزشیابی برنامه در سال ۱۳۸۲ در استان بوشهر به شکل یک کارآزمایی میدانی برای ارزشیابی اثر بخشی انجام شد. جمعیت هدف زنان در سنین ۱۵-۴۹ سال و مردان در سنین ۴۰-۶۰ سال بودند. یافته ها نشان داد که برنامه غنی سازی آهن در ایران فقط بر شاخص فرتین (فقر آهن) زنان اثرات مثبت داشت و اثرات منفی بر مردان به شکل افزایش سطح فرتین و هموگلوبین نداشته است. همینطور یافته های دومین ارزشیابی نشان داد که سطح فرتین زنان و مردان در استان بوشهر در آخر مطالعه نسبت به ابتدای آن افزایش پیدا کرد. تفاوت معنا داری در نمونه های پس آزمون در سال ۱۳۸۶ بالاتر از نمونه های پیش آزمون در سال ۱۳۸۰ در هر دو جنس مرد و زن بود. علاوه بر این دو پیمایش مقطعی قبل (۱۳۸۵) و پس از غنی سازی آرد (۱۳۸۷) انجام شد. داده ها از ایمنی غنی سازی آرد با ۳۰ میلی گرم آهن بر کیلوگرم به شکل سولفات فرو به عنوان یک رویکرد مبتنی بر جامعه برای کنترل کمبود آهن در مردان سالم غیرکم خون پشتیبانی نکر د. نتایج دو بررسی ملی پورای ۱ و ۲ در مورد بررسی وضعیت ریز مغذی های آهن، روی، ویتامین A و ویتامین D در سالهای ۱۳۸۰ و ۱۳۹۱ از آن حکایت می کند که در یک دوره ده ساله کم خونی و کمبود آهن در گروههای سنی مختلف تا ۵۰ درصد کاسته شده است. یکی از علل آن اجرای برنامه ملی غنی سازی آرد با آهن و اسیدفولیک می تواند باشد. غنی سازی نان علاوه بر فواید فردی، از نظر اجتماعی و اقتصادی هم اهمیت دارد. کاهش شیوع بیماری های ناشی از کمبود ریزمغذی ها می تواند هزینه های درمانی را کاهش داده و راندمان نیروی کار را افزایش دهد. بنابراین، توجه به کیفیت آرد، نظارت بر فرایند تولید و آگاهی بخشی به نانوایان و مصرف کنندگان، از عوامل کلیدی موفقیت برنامه های غنی سازی نان به حساب می آید.
بطور خلاصه نخستین ارزشیابی برنامه در سال ۱۳۸۲ در استان بوشهر به صورت یک کارآزمایی میدانی برای ارزشیابی اثر بخشی انجام شد. جمعیت هدف زنان در سنین ۱۵-۴۹ سال و مردان در سنین ۴۰-۶۰ سال بودند.
منبع: بریونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب